Ultrasonografia płuc (LUS) to coraz częściej wykorzystywane narzędzie diagnostyczne, które umożliwia szybkie i nieinwazyjne ocenianie stanu pacjenta, szczególnie w przypadku chorób układu oddechowego. Dzięki swojej mobilności, niskim kosztom oraz wysokiej skuteczności diagnostycznej, LUS znajduje zastosowanie w różnych warunkach klinicznych, w tym w opiece podstawowej. Jednak wielu lekarzy podstawowej opieki zdrowotnej (PCP) wciąż napotyka bariery w dostępie do odpowiedniego szkolenia.

W obliczu rosnącego znaczenia LUS istnieje potrzeba opracowania skutecznych, przystępnych programów szkoleniowych, które pozwolą lekarzom na rozwój umiejętności w tym zakresie. Niniejsze badanie koncentruje się na ocenie efektywności dwudniowego programu edukacyjnego z zakresu ultrasonografii płuc, przeprowadzonego w południowym Izraelu. Opracowany kurs miał na celu nie tylko przekazanie wiedzy teoretycznej, ale przede wszystkim rozwijanie praktycznych umiejętności i budowanie pewności w codziennym wykorzystaniu LUS w praktyce lekarskiej.

Artykuł prezentuje wyniki tego badania, podkreślając zmiany w umiejętnościach, pewności siebie i częstotliwości stosowania LUS przez lekarzy przed i po zakończeniu szkolenia. Ponadto analizuje potencjalne korzyści płynące z włączenia ultrasonografii płuc do rutynowej praktyki w podstawowej opiece zdrowotnej oraz wskazuje kierunki dalszego rozwoju i implementacji podobnych inicjatyw szkoleniowych.

Wprowadzenie
Badanie dotyczyło rozwijania umiejętności związanych z ultrasonografią płuc (LUS) u lekarzy podstawowej opieki zdrowotnej (PCP). LUS zyskuje na popularności jako narzędzie diagnostyczne, szczególnie w kontekście nagłych stanów, ale wciąż istnieją bariery w dostępie do szkoleń. Celem badania było opracowanie i ocena skuteczności krótkiego kursu LUS.

Kurs został przeprowadzony w Centrum Symulacji Medycznej Uniwersytetu Ben Guriona w Izraelu. Aby przygotować się do warsztatów praktycznych, lekarze podstawowej opieki zdrowotnej (PCP) otrzymali sześć nagranych wykładów o łącznym czasie trwania pięciu i pół godziny. Dwa z tych wykładów dotyczyły ogólnych zasad korzystania z ultrasonografii point-of-care (POCUS) oraz technologii stosowanych w środowisku klinicznym. Pozostałe cztery koncentrowały się na zastosowaniu POCUS w diagnozowaniu patologii płucnych.

Warsztaty praktyczne odbywały się w małych grupach, liczących maksymalnie pięciu lekarzy. Podczas tych zajęć uczestnicy mieli możliwość ćwiczeń zarówno na symulatorze  Simbionix U/S Mentor, jak i na modelach żywych pacjentów, wykorzystując inne urządzenie.